33 ایسّایا که مَریَم و آییئے همراهێن یَهودی گرێوگا دیستنت، سکّ نگێگ و پَدَرد بوت.
ایسّایا په زَهر چارتنت، چێا که چه آیانی سِنگدلیا سکّ پَدَرد بوت. گۆن آ مردا گوَشتی: ”دستا شهار دئے!“ آییا دست شهار دات و دستی وشّ و دْراه بوت.
ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
بازێن یَهودیے، مَرتا و مَریَمئے کِرّا په آیانی براتئے پُرسا آتکگاَت.
هما یَهودی که لۆگا مَریَمئے کِرّا اَتنت و آییا تسلّا دئیگا اَتنت، وهدے دیستِش که مَریَم په اِشتاپی پاد آتک و چه لۆگا در آتک، آییئے رَندا کپتنت. وتمانوت گوَشتِش: ”بلکێن په گرێوگا کَبرئے سرا رئوت.“
گوَشتی: ”شما ایلازَر کجا کبر کرتگ؟“ گوَشتِش: ”او هُداوند! بیا و بچار.“
ایسّایا گرێت.
ایسّا پدا سکّ نگێگ بوت و ایلازَرئے کَبرئے سرا شت. کَبر گارے اَت و ڈۆکے دپا اێر اَتی.
انّون منی دل پرێشان اِنت، من چے بگوَشان؟ بارێن بگوَشان: ’او منی پت! منا چه اے دمان و ساهتا برَکّێن‘؟ نه، هبر اِش اِنت که منی آیگئے مُراد و مکسد همے دمان و ساهت بوتگ.
وهدے ایسّایا اے هبر کرت، چه دل و درونا سکّ پَدَرد بوت و په دلجمی گوَشتی: ”من شمارا راستێنَ گوَشان، چه شما یکّے منا دْرۆهیت.“
اگن کَسے شادهیَ کنت گۆن آییا شادهی بکنێت و اگن کَسے گرێت گۆن آییا بگرێوێت.