32 بله مَریَم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت. وهدے ایسّایی دیست، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.“
ایسّائے پادان کپت و شُگری گپت. آ، چه سامِریان اَت.
وهدے شَمون پِتْرُسا اے کار دیست، چه تُرسا ایسّائے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! منا یله دئے و برئو، چێا که من گُنهکارے آن.“
هما وهدا، یائِروس نامێن یکّ مردے که کَنیسَهئے مستر اَت، ایسّائے کِرّا آتک. آییئے پادان کپت و دَزبندی و مِنّتی کرت که ”منی لۆگا بیا.“
مَریَم هما اَت که هُداوندێن ایسّائے پادی اَتر پِر مُشتنت و گۆن وتی مودان هُشکی کرتنت. انّون آییئے برات ایلازَر ناجۆڑ اَت.
مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.
چه آیان لهتێنا گوَشت: ”اے مردا که کۆرئے چمّ رُژنا کرتنت، ایلازَری چه مَرکا رَکّێنت نکرت؟“
مَنسبدارا گوَشت: ”او واجه! چُکّئے مِرگا پێسر بیا.“
و منِ یوهَنّا، هما آن که اے چیزّی اِشکتگ و دیستگاَنت. وهدے من اِشکت و دیست، هما پرێشتگئے پادانی دێما په سُجدها کپتان که منا اے چیزّی پێش داشتنت.
چارێن سَهداران ”آمین“ گوَشت، کماش دێم په چێر کپتنت و هُدا و گوَرانڈِش نازێنت.
وهدے توماری زرت چارێن سَهدار و بیست و چارێن کماش گوَرانڈئے دێما کپتنت، هر یکّێا چَنگے دستا اَت و تلاهێن دَرپِش گۆن اَت که سۆچُکیا پُرّ اَتنت. اے هُدائے پَلگارتگێن مردمانی دْوا اَتنت.