24 مَرتایا گوَشت: ”منَ زانان که آهِرتئے رۆچا زندگَ بیت، هما رۆچا که مُردگ جاهَ جننت.“
بله من په پهرێزکاری تئیی دێما گندان، آگاه که بان، چه تئیی گِندگا سێرَ بان.
گڑا بَهتاورَ بئے، چێا که آیانی کِرّا چیزّے نێست ترا بدلا بدئینت و تئو وتی مُزّا پهرێزکارانی پدا زندگ بئیگئے وهدا گرئے.“
ایسّایا گوَشت: ”تئیی برات پدا زندگَ بیت.“
منی دێم دئیۆکئے واهگ اِنت که هما مردم که آییا منا داتگاَنت، چه آیان یکّے هم چه منی دستا مرئوت و آهِرتئے رۆچا آیان پدا زندگ بکنان.
چێا که منی پتئے واهگ همِش اِنت که هرکَس که چُکّئے نێمگا دلگۆشَ کنت و آییئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهند ببیت و من آ مردما آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.“
من هم، همایانی ڈئولا، چه هُدایا اُمێتوار آن و دلجم آن که سجّهێن مُردگ، نێکێن و بدێن، پدا زندگَ بنت.