9 دروازگ من آن، هرکَس که چه منی راها بگوَزیت، رَکّیت. تها کئیت یا ڈنّا رئوت، چَراگاهێا سرَ بیت.
که هما مئے هُدا اِنت و ما، آییئے چَراگاهئے مردم، هماییئے دستئے رمگ اێن. دْرێگتا شما مرۆچی آییئے تئوار بِشکتێن:
”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن کَسے چه پَسانی گواشئے دپا مپُتریت و چه دگه نێمگے سر بکپیت، بزان دُزّ و رَهزَنے.
دَروازگپان، گواشئے دپا په آییا پَچَ کنت و پَس شپانکئے تئوارئے نێمگا دلگۆشَ بنت. آ وتی جندئے پَسان په نام تئوارَ جنت و آیان ڈنّا بارت.
گڑا پدا گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، من پَسانی گواشئے دپ و دروازگ آن.
ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.