41 بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک. وتمانوتا گوَشگا اَتنت: ”یَهیایا هچّ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش نداشت، بله اے مردئے بارئوا هر چیزّے که گوَشتگی، راست اِنت.“
آییا گۆن وتی هِزمتکاران گوَشت: ”اے هما پاکشۆدۆکێن یَهیا اِنت که چه مُردگان زندگ بوتگ، پمێشکا چُشێن اَجکّایی و مۆجزهانَ کنت.“
وهدے ایسّااِش دیست، گۆن آییا گوَشتِش: ”سجّهێن مردم ترا شۆهاز کنگا اَنت.“
هما وهدا، هزاران مردم مُچّ بوت و یکدومیا گوَرمۆش دئیان و لپاشان اَت. ایسّایا پێسرا دێم گۆن مریدان تَرّێنت، وتی گپّ و تْرانی بُنگێج کرت و گوَشتی: ”چه پَریسیانی هُمیرا که ریاکاری و دوتل و دوپۆستیئے هُمیر اِنت، وتا دور بدارێت،
یکّ رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَنگوَرمئے لَمبا اۆشتاتگاَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اَتنت.
آ چه من و رَندَ کئیت و من آییئے کئوشبندانی بۆجگئے لاهک هم نهآن.“
اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی که ایسّایا جَلیلئے مێتگ کانایا پێش داشت، آییئے ائولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزها وتی شان و شئوکت زاهر کرت و مُریدان آییئے سرا ایمان آورت.