33 یَهودیان درّاێنت: ”په نێکێن کارێا ترا سِنگسارَ نکنێن، په تئیی کُپران اے کارا کنێن. تئو بنیآدمے ائے، بله گوَشئے که من هُدا آن.“
گوَشتُن: ”شما ’هُدا‘ اێت و شما سجّهێن، بُرزێن اَرشئے هُدائے چُکّ اێت،
یَهودی آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت، گوَشتِش: ”تان کدێن مارا اے ڈئولا شکّئے تها دارئے؟ اگن تئو مَسیه ائے، راست و پکّا بگوَش.“
من و پت یکّ اێن.“
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“
یَهودیان گوَشت: ”مارا شَریَتے هستاِنت که آییئے رِدا، اے مرد الّما کُشگ ببیت، چێا که گوَشتگی: ’من هُدائے چُکّ آن.‘“
چه اے هبران، یَهودیان په آییئے کُشگا گێشتر تچ و تاگَ کرت. چێا که شَبَّتئے هُکمئے پرۆشگا اَبێد، آییا هُدا هم وتی جندئے پت گوَشت و اے ڈئولا، وتا گۆن هُدایا برابری کرت.
هرکَس وتا هکومتئے چێردست بمَنّیت، پرچا که چه هُدائے نادێنتگێنا اَبێد، هچّ واک و اِهتیارے نێست و هر واک و کدرتے که هست، هُدایا نادێنتگ.
آ، هُدائے زاتئے درۆشما اَت، بله گۆن هُدایا اے هَمدرۆشمی، آییا په وت کَٹّ و پائِدگے هساب نکرت و