6 یَهیا نامێن مردے هستاَت. هُدایا راه داتگاَت.
آ هما اِنت که آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ: بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.
شمئے هئیالا، یَهیایا چه کجا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار رَستگاَت، چه آسمانا یا چه انسانئے نێمگا؟“ آیان وتمانوتا شئور و سَلاه کرت و گوَشتِش: ”اگن بگوَشێن چه آسمانا اَت، گڑا مارا گوَشیت: ’په چے آییئے سرا ایمانۆ نئیاورت؟‘
بله پرێشتگا گۆن آییا گوَشت: ”او زَکَریا! متُرس. تئیی دْوا مَنّگ بوت، تئیی جَن اِلیزابِت مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و باید اِنت تئو آییئے ناما یَهیا بکنئے.
تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.
من آ نزانت، بله هما که منا رئوانی دات که گۆن آپا پاکشۆدی بدئیان، هماییا منا گوَشتگاَت که وهدے تئو دیست پاکێن روه کَسێئے سرا اێر آتک و نِشت، بزان آ هما کَس اِنت که گۆن پاکێن روها پاکشۆدیَ دنت.
شما وت شاهد اێت، من گوَشت که من مَسیه نهآن، بله چه آییا پێسر رئوان دئیگ بوتگان.
چه ایسّائے آیگا پێسر، پاکشۆدۆکێن یَهیایا سَرجمێن اِسراییلئے کئومئے دێما جار جت که آ چه وتی گناهان تئوبه بکننت و پاکشۆدی بکننت.