50 ایسّایا گوَشت: ”تئو پمێشکا ایمان آورت که من گوَشت که ترا اِنجیرئے درچکئے چێرا دیستگُن. بله چه اے چیزّان مسترێنَ گندئے.“
هماییا که چیزّے هست، گێشتر دئیگَ بیت، تانکه آییا باز ببیت، بله کَسێا که نێست، هما که هستاِنتی هم پَچ گِرگَ بیت.
راهئے سرا اِنجیرئے درچکے دیستی، آییئے نێمگا شت بله اَبێد چه تاکا دگه هچّی ندیست. گڑا گوَشتی: ”دِگه برے، هچبر بورّ و بَر مکناتئے“ و هما دمانا درچک گیمُّرت و هُشک بوت.
چێا که هرکَسا چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت تان سررێچ ببیت، بله هرکَسا که نێست، هرچے که هستی هم پَچ گِرگَ بیت.
بَهتاور ائے تئو که باوَرِت کرتگ، چێا که هُداوندئے هما هبر که گۆن تئو گوَشگ بوتگاَنت، سَرجمَ بنت.“
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و دێمی گۆن وتی همراهێن مردمان کرت و گوَشتی: ”شمارا گوَشان، من چُشێن مُهرێن سِتک و باور اِسراییلیانی نیاما هم ندیستگ.“
نَتْناییلا گوَشت: ”او استاد! تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.“
ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، دێمترا شما گندێت که آسمان پَچَ بیت و هُدائے پرێشتگ چه انسانئے چُکّئے راها سَرَ کپنت و اێرَ کپنت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”من ترا نگوَشت که اگن ترا ایمان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے؟“
ایسّایا گوَشت: ”تئو پمێشکا باور کرت که منا دیستِت. بله بَهتاور هما اَنت که منا نگندنت و باورَ کننت.“