Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




یوهَنّا 1:45 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

45 پیلیپُس نَتْناییلئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما هما کَس در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے بارئوا نبشته کرتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا نبشته کرتگ. آ، ایسّا ناسِری اِنت، ایسُّپئے چُکّ.“

Вижте главата копие




یوهَنّا 1:45
41 Кръстосани препратки  

زمینئے سجّهێن کئوم تئیی پُشپَدئے سئوَبا برکتَ گرنت، چێا که تئو منی هبر زُرتگ.‘“


من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“


بادشاهی اَسا چه یَهودائے دستا نرئوت و هاکمیئے دَزلَٹّ چه آییئے پادانی دێما دورَ نبیت تان هما وهدا که اَسلیگێن واهُندَ کئیت و کئوم آییئے پرمانبردارَ بنت.


پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،


اے هما دارتراشئے چُکّ نه‌اِنت؟ مَریم اِشیئے مات و آکوب، ایسُّپ، شَمون و یَهودا اِشیئے برات نه‌اَنت؟


اۆدا، ناسِرَهئے شهرا جَهمنند بوت تان اے پئیما نبیانی هبر راست و پَدّر ببیت که آ ناسِری گوَشگَ بیت.


مُچّیئے مردمان پَسّئو دات: ”اے هما نبی اِنت، ایسّا که جَلیلئے شهر ناسِرَهئے نندۆکے.“


پِتْرُسی دیست که آسئے دێما نِشتگ و وتا گرم کنگا اِنت. آییئے نێمگا رُگورُگو چارت و گوَشتی: ”تئو هم ایسّا ناسِریئے همراه بوتگئے!“


اے هما دارتراش نه‌اِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جَهمنند نه‌اَنت؟“ گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.


هالِش دات: ”ایسّا ناسِری گوَزگا اِنت.“


ایسُّپ هم چه جَلیلئے شهر ناسِرَها در کپت و یَهودیَهئے شهر بئیت‌لَهِما شت. بئیت‌لَهِم، هما شهر اِنت که بازێن وهدے پێسرا اۆدا داوود بادشاه پێدا بوتگ‌اَت. ایسُّپ، بێها چه داوودئے پَدرێچا اَت، پمێشکا په وتی نامئے نبشته کناێنگا اۆدا شت.


وهدے ایسُّپ و مَریما آ دیست، هئیران بوتنت. ماتا گۆن آییا گوَشت: ”او منی چُکّ! تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ من و تئیی پت گۆن پرێشانی تئیی شۆهازا بوتگێن.“


رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگ‌اَت، آ سرپد کرتنت.


گڑا گوَشتی: ”اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگ‌اَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان. منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سَرجم ببنت.“


ایسّایا کمّ و گێش سی سال اَت که وتی کاری بُنگێج کرت. مردمانی هئیال اَت که ایسّا ایسُّپئے چُکّ اِنت. ایسُّپ هالیئے چُکّ اِنت و چه هالیا رَند:


هرکَسا په آییا شَرّێن گواهیے دات و چه آییئے پُرمِهرێن هبران، سجّهێن مردم هئیران و هَبَکّه منتنت. گوَشتِش: ”بارێن، اے هما ایسُّپئے چُکّ نه‌اِنت؟“


پیلیپُس هم، اَنْدْریاس و پِتْرُسئے ڈئولا، بئیت‌سئیدائے شهرئے مردمے اَت.


اے یونانی پیلیپُسئے کِرّا آتکنت. پیلیپُس جَلیلئے شهر بئیت‌سئیدائے مردمے اَت. گۆن آییا گوَشتِش: ”واجه! ما لۆٹێن ایسّایا بگندێن.“


پیلیپُسا گوَشت: ”او هُداوند! پتا مارا پێش بدار، په ما همے بَسّ اِنت.“


پسّئواِش دات: ”ایسّا ناسِریئے.“ گوَشتی: ”من آن!“ ایسّائے دْرۆهۆک یَهودا هم همۆدا اۆشتاتگ‌اَت.


پدا گوَشتی: ”کئیی شۆهازا اێت؟“ آیان گوَشت: ”ایسّا ناسِریئے.“


پیلاتوسئے هُکما مئیارنامگێئے سرا نبشته‌اِش کرت و سَلیبئے سرا دْرتکِش. نبشته اے ڈئولا اَت: ”ایسّا ناسِری - یَهودیانی بادشاه.“


شَمون‌پِتْرُس و توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے مێتگ کانایا اَت و زِبْدیئے چُکّ و دگه دو مُرید یکجاه اَتنت.


آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نه‌اِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“


وهدے ایسّایا چمّ چِست کرتنت و دیست که مردمانی مُچّیے دێم په آییا پێداک اِنت، گۆن پیلیپُسا گوَشتی: ”نان چه کجا بزورێن که اے مردم وراک بوَرنت؟“


پیلیپُسا گوَشت: ”دو سَد دینارئے نان هم بسَّ نبیت، تُرے هرکَس کَمُّک کَمُّک بوارت.“


اے کار همِش اَت که هُدایا گۆن وتی پاکێن روه و زۆرا، ایسّا ناسِریئے سرا رۆگن پِر مُشت. اے ڈئولا آ، هر جاه که شت، گۆن وتی نێکێن کاران، آ سجّهێن مردم که شئیتانئے بندیگ اَتنت دْراهیَ کرتنت، چێا که هُدا گۆن آییا گۆن اَت.


او اِسراییلیان! دِلگۆش کنێت. اَنچُش که شما وتَ زانێت، هُدایا شمئے نیاما مۆجزه و اَجِکّایی و اَجَبَّتێن نشانی چه ایسّا ناسِریئے نێمگا زاهر و پَدّر کرت و اے ڈئولا په آییا گواهی داتی.


من جُست کرت: ’او واجه! تئو کئے ائے؟‘ پَسّئوی دات: ’من ایسّا ناسِری آن، هما که تئو آییا آزارَ دئیئے.‘


یکّ وهدے من هم باور کرتگ‌اَت که ایسّا مَسیهئے نامئے نمَنّگ و آییئے مرید و مَنّۆگرانی آزار دئیگ، شَرّێن کارے.


گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”منا زرّ و سُهر نێست بله هرچے که منا هست، ترا دئیان. ایسّا مَسیه ناسِریئے ناما، پاد آ، راه گِر.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами