من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
یَهیا آییئے بارئوا گواهیَ دنت، کوکّارَ کنت و گوَشیت: ”اِش اِنت هما کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ که چه من و رَندَ کئیت. آ چه من مستر و دێماتر اِنت، چێا که چه من پێسر هست بوتگ.“
وهدے یَهیائے هِزمتکاریئے وهد هلاس بئیگی اَت، آییا جُست کرت: ’شمئے هئیالا من کئے آن؟ من، آ نهآن که شما هئیالَ کنێت. آ چه من و رَندَ کئیت و من آییئے کئوشبندانی بۆجگئے لاهک هم نهآن.‘