14 اگن چه شما کَسے نادْراه اِنت، کِلیسائے کماشان تئوار بکنت تان په آییا دْوا بکننت و هُداوندئے ناما رۆگنی پِر بمُشنت.
ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“
آیان بازێن جِنّی گنۆکے سار کرت و بازێن نادْراهے ٹێل پِر مُشت و دْراه کرت.
آیان همے ڈئولا کرت و اے ٹێکی، بارنابا و شاوولا په کِلیسائے کماشان رسێنت.
آیان په هر کِلیسایا کماش گچێن کرت و گۆن رۆچگ و دْوایا، آ کماشِش هما هُداوندئے باهۆٹ کرتنت، که آییئے سرا باوَرِش کرتگاَت.
وهدے اورشَلیما آتک و رَستنت، کِلیسا و کاسِد و کماشان وشّاتک کرتنت. هر کارے که هُدایا چه آیانی دستا کناێنتگاَت، هالِش داتنت،
هما رۆچان سردارئے پت تپیگ اَت و لاپرِچێا گپتگاَت. پولُس آییئے کِرّا شت، دستی بَڈّا جت و گۆن وتی دْوایا دْراهی کرت.
پِتْرُسا آ سجّهێن چه بانا در کرتنت، کۆنڈان کپت و دْوایی کرت. رَندا دێمی جۆنئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”او تَبیتا! پاد آ.“ آییا وتی چمّ پَچ کرتنت، پِتْرُسئے نێمگا چارتی و نِشت.
من ترا پمێشکا کْریتئے جزیرها نادێنت و شُتان که تئو ناسرجمێن کاران بگیشّێنئے و هر شهرا کَماش گِچێن بکنئے و کاران آیانی دستا بدئیئے، هما پئیما که من ترا هُکم داتگاَت.