وهدے پیلاتوسا دیست که هچّ کارے کرتَ نکنت و مردم شۆرش کنگا اَنت، گڑا آییا آپ زرت، مُچّیئے دێما وتی دست ششتنت و گوَشتی: ”من چه اے مردئے هۆنا بێمئیار آن، شما بزانێت و شمئے کار.“
بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.
همے آپ شمئے پاکشۆدیئے مِسال و نمونه اِنت که انّون شمارا رَکّێنیت. پاکشۆدی جسم و جانئے زاهری چِلّان پاکَ نکنت، اے په پاکێن وجدان و جَبینا، گۆن هُدایا شمئے دَزبندی اِنت که چه ایسّا مَسیهئے جاه جنَگئے وَسیلها شمارا رسیت،