آکوب 3:9 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁹ گۆن همے زبانا وتی هُداوندێن پتا ستا کنێن و گۆن همے زبانا هما مردمان نالتَ کنێن که هُدایا وتی شِکل و دْرۆشما اَڈّ کرتگ‌اَنت.

آکوب 3:9 Кръстосани препратки

پێدایش 5:1

آدمئے نَسل و پَدرێچئے کِتابی کِسّه چُش اِنت: هُدایا آ رۆچا که انسان جۆڑ کرت، وتی شِکلا جۆڑی کرت.

پێدایش 9:6

هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.

زَبور 10:7

دپ و زبانی چه نالت و پرێب و سِتما پُرّ اِنت، آییئے زبانئے چێرا پِتنه و شِرکاریا کُدام بستگ.

زَبور 108:1

منی دل جَم اِنت، او هُدا! چه دلئے جُهلانکیا سئوتَ جنان و ترا نازێنان.

زَبور 145:1

تئیی شان و شئوکتا نازێنان، او منی هُدا! او بادشاه! تئیی ناما سَتا کنان، اَبد تان اَبد.

زَبور 145:21

منی دپ هُداوندا نازێنیت، سجّهێن سَهدار آییئے پاکێن ناما ستا بدئیاتنت، اَبد تان اَبد.

زَبور 16:9

پمێشکا، دلُن وشّ و زبان شادان اِنت. جِسم و جانُن مان اُمێتئے کلاتا آرامَ گیپت.

زَبور 30:12

تانکه منی اَرواه ترا ستا بدنت و بێتئوار مبیت. او هُداوند، منی هُدا! تان اَبد تئیی شُگرا گران.

زَبور 34:1

دایما هُداوندا نازێنان آییئے ستا و سنا مُدام منی دپا اِنت.

زَبور 35:28

گڑا زبانُن سجّهێن رۆچا تئیی اَدلا گوانکَ جنت، تئیی ستا و سنایا.

زَبور 51:14

او هُدا! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! منا چه هۆن و کۆشئے گناها برَکّێن و زبانُن تئیی اَدل و راستیا نازێنیت.

زَبور 57:8

او منی اَرواه! آگاه بئے. او چنگ و سُرۆدان! آگاه بێت. من بامگواها چه وابا پادَ کنان.

زَبور 59:12

په وتی دپئے گناه و لُنٹانی هبران وتی کِبرئے تها بندیگ ببنت. اِشانی نالت و درۆگبندیئے سئوَبا،

زَبور 62:4

البت پندلَ سازنت که آییا چه بُرزاد سرشکون بکننت. چه درۆگ بندگا لزّتَ برنت، گۆن وتی دپا برکتَ دئینت، بله دلئے تها نالتَ کننت. اۆشت...

زَبور 63:4

تان زندگ آن ترا نازێنان و په تئیی ناما دستان بُرزَ کنان.

زَبور 71:24

سجّهێن رۆچا تئیی آدلێن کارانی زِگرا کنان چیا که آ که منی آزار رسێنگئے لۆٹۆک اتنت، سرجهل و شرمسار بوتگ‌اَنت.

مَتّا 26:74

پِتْرُسا په نالتے سئوگند وارت و گوَشت: ”من اے مردا نزانان.“ هما دمانا کرۆسا بانگ دات.

مَتّا 5:44

بله من شمارا گوَشان، گۆن وتی دژمنا مِهر بکنێت و په همایان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت،

کاسِدانی کار 2:26

پمێشکا، دلُن وشّ و زبان شادان اِنت. جِسم و جانُن مان اُمێتئے کلاتا آرامَ گیپت،

پولُسئے کاگد په رومیان 3:14

دپِش چه بددْوایی و جئور و کُچّلا پُرّ اَنت،

آکوب 1:27

هما هُدادۆستی که مئے هُداێن پت، پاک و بےائیبیَ زانت: ”سکّیانی وهدا جنۆزام و چۆرئوانی دستا گِرگ“ و ”وتا چه اے دنیائے گَندگیان پاک دارگ“ اِنت.

آکوب 3:10

چه یکّێن دپا ستا و سنا هم درَ کئیت و بد‌دْوایی و نالت هم. او براتان! نباید اِنت چُش ببیت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 1:3

مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت.