آکوب 3:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ زبان هم یکّ اَنچێن آسے که مئے جسم و جانئے رگ و بندانی تها سِلّیانی دنیاے. مردما پَهک سِلّ و آلودگَ کنت و آییئے درُستیگێن زِندا آسَ جنت. زبان وت آسے که چه دۆزهئے آسا رۆک بوتگ.

آکوب 3:6 Кръстосани препратки

زَبور 140:3

وتی زبانا چۆ مارا تێزَ کننت و گرّمارئے زهرِش لُنٹانی چێرا اِنت. اۆشت...

زَبور 64:3

چیا که وتی زبانا زهمانی پئیما تێزَ کننت و وتی تهلێن هبران تیرئے پئیما کارَ بندنت

مَتّا 12:24

بله وهدے پَریسیان اے هبر اِشکت، گوَشتِش: ”اے، گۆن جِنّانی سردار بِلزَبولئے سرۆکیا جِنّانَ کَشّیت.“

مَتّا 5:22

بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.

مَرکاس 7:15

چیزّے که مردمئے لاپا رئوت آییا سِلّ و ناپاکَ نکنت، بله چیزّے که چه دلا درَ کئیت، مردما ناپاکَ کنت.

لوکا 16:24

گْوانکی جت: ’اِبراهێم، او منی پت! ترا منی سرا بَزّگ بات، ایلازَرا منی کِرّا دێم بدئے که وتی لَنکُکا آپا بجنت و منی نُکّا ترّ بکنت که من آسا سُچگا آن.‘

کاسِدانی کار 20:30

تنتنا شمئے وتی نیاما هم اَنچێن مردم پادَ کاینت که راستێن هبران پرُشت و پرۆشَ کننت تانکه مریدان وتی نێمگا بکَشّنت.

کاسِدانی کار 5:3

پِتْرُسا گوَشت: ”او هَنّانیا! چێا شئیتان تئیی دلا چۆ پُترت که گۆن هُدائے پاکێن روها درۆگِت بست و چه مِلکئے زرّان بهرے په وت اێر کرت؟

کاسِدانی کار 6:13

درۆگێن گواه و شاهدِش آورت، آیان شاهدی دات و گوَشت: ”اے مرد هُدائے پاکێن لۆگ و شَریَتئے هلاپا، چه بد و ناراهێن هبر کنگا هچبر دستَ نکَشّیت.

په تیتوسا پولُسئے کاگد 1:11

اے مردمانی دپ باید اِنت بند کنگ ببیت، چێا که په وتی لالِچ و تَماها لهتێن لۆگا سرجما تباه کنگا اَنت. اے اَنچێن تالیم دئیگا اَنت که باید اِنت مدئینت.

آکوب 2:7

همے نه‌اَنت که هما شرپدارێن نامئے سرا کُپرَ کننت که هُدایا شمارا بَکشتگ؟

آکوب 3:7

هر ڈئولێن جانوَر، بالی مُرگ، مار و گۆج و دریایی سَهدار رامگ کنگَ بنت و انسانا اے کار کرتگ،

پِتْرُسئے دومی کاگد 3:3

چه هر چیزّا پێسر بزانێت که آهری زمانگان، مَسکرا و ریشکند کنۆکێن مردم جاهَ جننت که وتی سِلّ و بدێن واهگانی رَندگیر اَنت.

یوهَنّائے سئیمی کاگد 1:10

وهدے وت بیایان، آییئے کارانی هساب و کتابا کنان، چێا که مئے هِلاپا درۆگێن بُهتام شِنگ و تالان کنگا اِنت. په اینچُکا هم بسَّ نکنت، براتان وشّاتکَ نکنت و آ دگران هم که براتان وشّاتک کنگَ لۆٹنت په اے کارا نئیلیت و آیان چه کِلیسایا درَ کنت و گلّێنیت.

اِلهام 12:9

بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.

اِلهام 13:14

اے نشانیانی سئوَبا که اِشیا رسترئے دێما پێش دارگئے اجازت دئیگ بوت، اِشیا زمینئے سرا نِشتگێن مردم رَدَ داتنت. هُکمی داتنت که ”هما رسترئے شرپا بُتے جۆڑ کنێت که زهمے لگّتگی، ٹَپّیگ بوتگ بله اَنگت زندگ منتگ.“

اِلهام 18:23

چِراگئے رُژن پدا هچبر تئیی تها ندْرپشیت. سالۆنک و بانۆری تئوارے پدا هچبر تئیی تها اِشکنگَ نبیت، چێا که تئیی سئوداگر زمینئے سکّێن مزنێن مردم بوتگ‌اَنت و تئیی جادوگریئے سئوَبا، سجّهێن کئوم رَد دئیگ بوتگ‌اَنت.

اِلهام 19:20

و رستر، هما درۆگێن پئیگمبرئے همراهیا گرگ بوت که رسترئے دێما مۆجزهی پێش داشتگ‌اَت. گۆن اے مۆجزهان، آییا هما رَد داتگ‌اَتنت که رسترئے نشانِش زرتگ‌اَت و آییئے بُتِش سُجده کرتگ‌اَت. دوێن، زندگا هما گوَرما دئور دئیگ بوتگ‌اَتنت که گۆن آس و گۆکُرتا بُن اَت.