Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




آکوب 2:5 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

5 او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باوَرا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟

Вижте главата копие




آکوب 2:5
54 Кръстосани препратки  

بله آ مردم که منا دۆستَ دارنت و منی پرمانانی سرا کارَ کننت، من تان هزاران نَسلا آیانی سرا مهربانَ بان.


کۆر گِندگ و مئیم کنگا اَنت، لَنگ تَرّگ و راه رئوگا اَنت، گَرّی پاک و پَلگار بئیگا اَنت، کَرّ اِشکنگا اَنت، مُردگ زندگ بئیگا اَنت و بَزّگ و نێزگاران وشّێن مِستاگ سر بئیگا اِنت.


گڑا بادشاه گۆن آیان که راستێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او بَهتاوران که شمارا چه منی پتا برکت رَستگ! بیاێت، اے بادشاهیا وتی میراس کنێت، که چه دنیائے بُنگێجا په شما تئیار کنگ بوتگ.


”بَهتاور اَنت هما که آیانی روه وار و بَزّگ اِنت، چێا که آسمانی بادشاهی همایانیگ اِنت.


پدا آییا رُمبے مردم وتی کِرّا لۆٹت و گوَشتی: ”شما منی هبران گۆش بدارێت و سرپد ببێت.


اِش اِنت آ مردمئے آسر و آکبت که په وت مال اَمبارَ کنت بله هُدائے گوَرا هستۆمند نه‌اِنت.“


او منی کسانُکێن رُمب و ٹۆلی! متُرسێت چێا که شمئے آسمانی پتئے رَزا و واهگ همِش اِنت که بادشاهیا شمارا بدنت.


وهدے آ گریب مُرت، پرێشتگان آ زرت و اِبراهێمئے کِرّا برت. هَزگارێن مرد هم مُرت و مردمان کَبر و کَپن کرت.


بله اِبراهێما پَسّئو دات: ’او منی بَچّ! هئیالا بکپ که تئو وتی زِندا شَرّێن چیزّانی واجه بوتگئے و ایلازَرا وتی رۆچ په بَزّگی گوازێنتگ‌اَنت. بله آ نون اِدا آسودگ اِنت و تئو اَزابان تَلوَسگا ائے.


هما ڈئولا که پتا منا بادشاهی بَکشتگ، من هم آییا شمارا بکْشان


ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چێا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت.


چه کئومئے سرۆک و پَریسیان یکّێا آییئے سرا باور کرتگ؟


اِسْتیپانا پَسّئو دات: ”او پت و براتان! دلگۆش کنێت: پُرشئوکتێن هُدا، هما وهدا مئے بُنپیرُک اِبراهێمئے دێما زاهر بوت که آ اَنگت بئین‌النهرئینا اَت و هارانا جَهمنند نبوتگ‌اَت.


نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هم‌میراس اێن. چێا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.


ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.


اے درُست سابتَ کننت که هُدائے دادرسی بَرهَکّ اِنت و شما هکدارَ بێت که هُدائے مهلوک هساب ببێت، که په اِشیا آزار سَگّگا اێت.


اے مردمان سۆج بدئے که شَرّێن کار بکننت، نێکیا سَررێچ و مالا دَسپَچ ببنت.


هُداوند منا چه هر پئیمێن شِرّ و بَدا رکّێنیت و منا په سلامتی وتی آسمانی بادشاهیا سرَ کنت. آییئے شان و شئوکت برجاه بات، اَبد تان اَبد. اَنچُش بات. آمین.


نون پاکی و پلگاریئے تاج په من اێر اِنت، هما تاج که هُداوند، بزان آدلێن دادرس وتی آیگئے رۆچا منا دنتی، تهنا منا نه، هما سجّهێن مردمان هم دنتی که آییئے زاهر بئیَگئے لۆٹۆک بوتگ‌اَنت.


بَهتاور هما اِنت که وتی آزمائِش و چَکّاسان مُهرَ اۆشتیت. پرچا که وهدے آ چه چَکّاسان سربلندَ بیت، زِندمانئے هما تاج آییا رسیت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان واده کرتگ.


او منی دُردانگان! رَد مئوَرێت.


او منی دُردانگان! شَرّ دلگۆش بکنێت. هرکَس باید اِنت اِشکنگا تئیار ببیت، بله هبرا اِشتاپ مکنت و زوتّ زَهر مگیپت.


نێزگارێن برات، وتی مڑاه و اِزّتمندیئے سرا پَهر بکنت و


آییا په شما آسمانا میراسے اَمبار کرتگ که اے میراس هچبرَ نپوسّیت، گارَ نبیت و اَبدمان اِنت.


گڑا په شما مئے هُداوند و رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے اَبدمانێن بادشاهیئے دروازگ، په دلپچێن وشّاتکیے پَچَ بیت.


من تئیی آزار و نێزگاریا سرپد آن بله تئو هستۆمند ائے. آ کُپرانَ زانان که هما مردمان کرتگ‌اَنت که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نه‌اَنت. آ شئیتانئے کَنیسَهے اَنت.


هما که سۆبێنَ بیت، اے سجّهێن چیزّی میراسا رسنت، من آییئے هُدا بان و آ منی چُکَّ بیت.


من ترا نسیهتَ کنان که چه من آسا تاپتگێن تِلاه په بها بزور تانکه هستۆمند ببئے، اسپێتێن پۆشاک په بها بزور و گوَرا کن که تئیی بێننگێن جاندری چێر ببیت و په وتی چمّان مَلَم په بها بزور و چمّان بمُش تانکه دیست بکنئے.


Последвай ни:

Реклами


Реклами