23 سام و یاپِتا کَباهے زرت، وتی کۆپگانی سرا اێر کرت و پُشتُکایی شتنت و وتی پتئے جاندَریاِش پۆشێنت. آیانی دێم آنگُر اَت و وتی پتئے جاندَریاِش ندیست.
کَنهانئے پت هاما، وتی پت جاندرا دیست و وتی دوێن برات که ڈنّا اَتنت، هال داتنت.
وهدے نوه چه شرابئے ملارا در آتک، زانتی منی کَسترێن بچکّا گۆن من چے کرتگ،
وتی پت و ماتا اِزّت بدئے که هما مُلکا تئیی اُمر دْراج ببیت که تئیی هُداوندێن هُدا ترا دنتی.
هرکَسئے هَکّا باید اِنت بدئیێت. اگن سُنگ و مالیاتۆ پِر اِنت، باید اِنت بدئیێت، اگن رَسَد پِر اِنت، گڑا رَسَدا بدئیێت. اگن اِزّت اِنت، اِزّت بکنێت و اگن شرپ اِنت، شرپ.
براتان! اگن شما سهیگ بوتێت که کَسے گناهئے تها کپتگ، شما که پاکێن روهئے هسابا زندَ گوازێنێت، آییا په نَرمی پدا راستێن راها بیارێت. بله وتی دلگۆشا بدار ێت که وت چَکّاسێا مکپێت.
گۆن کماشێن مردێنێا په تْرُندی هبر مکن. آییا اَنچش نسیَت بکن که وتی پتا کنئے، کَسترێن مردێنان چۆ وتی براتا،
هما کماش که شرّیا کِلیسائے رهشۆنیا کننت، آ دو سری اِزّت و هئیالداریَ کرزنت، هاس هما که واز کنگ و تالیم دئیگئے کارا سَکّ جُهدَ کننت.
تانکه دو یا سئے شاهدَ نبیت، کماشێئے سرا جتگێن بُهتاما ممَنّ،
هرکَسا اِزّت بدئیێت و په باوَرمندان هاسێن مِهرے دلا بدارێت، وتی زِندا په هُداتُرسی بگوازێنێت و بادشاها شرپ بدئیێت.
چه سجّهێنان مسترێن گپّ اِش اِنت که یکدومیا په دل و سِتک دۆست بدارێت که مِهر، بازێن گناهێئے بَکشگئے سئوَبسازَ بیت.