اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن.
گۆن هر سَهدارا که شمئے کرّا اِنت، بالی مُرگ، دَلوَت و وَکشیێن هئیوان و هر یکّ چیزّێا که گۆن شما چه بۆجێگا در آتکگ، گۆن زمینئے هَمُک سَهدارا هم اے اَهد و پئیمانا کنان.
من گۆن شما وتی اے اَهد و پئیمانا کنان که دگه برے سجّهێن سَهدار چه هار و توپّانئے آپا بێرانَ نبنت؛ دگه هچبر چُشێن هارے نئیئیت که سجّهێن زمینا وئیران بکنت.“