22 تان هما وهدا که زمین هستاِنت کِشت و کِشار و رۆن و مۆشئے وهد، سارتی و گَرمی، گرماگ و زمستان و رۆچ و شپَ نهاۆشتنت.“
دو سال اِنت که مُلکا ڈُکّال اِنت. آیۆکێن پنچ سالا هم هچّ ڈگارے نه ننگار کنگ و کِشَگَ بیت و نه رُنَگ و مُشَگ،
شَش رۆچا کار بکن، بله هپتمی رۆچا آرام کن. ننگار کنگئے و رۆن و مۆشئے مۆسما هم همے پئیما بکن.
او براتان! تان هُداوندئے آیگا، سَبر و اۆپار کنێت. بچارێت که دِهکان چِه پئیما ودارَ کنت تان زمین وتی پُراَرزشێن بَرا برۆدێنیت، آ په اێرَهتی و بهاری هئوران چۆن وداریگ اِنت.