زمینئے سرا هچّ درچک و دار نرُستگاَت و ڈگاران سبزگ نێستاَت. چێا که تان آ وهدا هُداوندێن هُدایا زمینئے سرا هئور نَگوارێنتگاَت و اَنگت اِنسانے نێستاَت که زمینا کِشت و کِشارے بکنت.
من دنیایا اَنچێن هار و توپّانے کاران که آسمانئے چێرئے سجّهێن سَهدارَ مِرنت، هر سَهدار که دمَ کَشّیت، بێرانَ بیت. هرچے که زمینئے سرا هست، سجّهێنَ مِرنت.