17 تان چِلّ رۆچا زمین هارا مَلِّت و آپ گێش بئیان بوت و بۆجیگی چه زمینا بُرز چِست کرت.
چِلّ رۆچ و چِلّ شپا زمینئے سرا هئوران گوَرت.
هما پئیما که هُدایا نوه هُکم داتگاَت، هر سَهدارئے نَر و مادگ بۆجیگا پُترتنت. نون هُداوندا دروازگ بَست.
زمینئے سرا آپ اَنچۆ که بُرزتر بئیان بوت، بۆجیگ هم آپئے سربُرا تْرَپّل بوت.
هپت رۆچا رند، اَنچێن هئورے گوارێنان که تان چِلّ رۆچ و چِلّ شپا گواریت و من وتی جۆڑ کرتگێن سجّهێن سَهداران چه زمینا گار و گُمسارَ کنان.“