10 وهدے آ اُردُنئے کئورئے نزّیکّا اَتادئے جۆهانا سر بوتنت، کوکّارِش کرت و زارِش جت. ایسُّپا اۆدا هپت رۆچا په وتی پتا پُرس داشت.
چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگاَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
وهدے اۆدئے نندۆکێن کَنهانیان اَتادئے جۆهانا داشتگێن اے پُرس دیست، گوَشتِش: ”مِسریان بلاهێن پُرسے داشتگ.“ پمێشکا آ جاگه که اُردُنئے کئورئے نزّیکّا اِنت، آ جاگهئے نامِش آبِلمِسراێم کرت.
اے کارا چِلّ رۆچ جت که اینچُک وهد په مۆمیایی کنگا اَلّمی اَت. مِسریان هپتاد رۆچ په آییا پُرس داشت.
وهدے پُرسئے رۆچ هلاس بوتنت، ایسُّپا گۆن پِرئونئے لۆگئے مردمان گوَشت: ”اگن منی اِزّتا کنێت، په منیگی گۆن پِرئونا هبر کنێت و بگوَشێتی
اَرّابهسوار و اَسپسوار هم شتنت گۆن. سکّێن مزنێن رُمبے اَت.
لهتێن هُدادۆستێن مردما، اِسْتیپان کبر کرت و په آییا مزنێن سوگ و پُرسے داشت.