گوَشتی: ’هُداوند، که من آییئے راه زُرتگ، وتی پرێشتگا گۆن تئو راهَ دنت و ترا تئیی سپرا سۆبێنَ کنت تانکه تئو په منی بچّا چه منی جندئے مردمان و منی پِتکئوما جَنے در گێتک بکنئے.
آکوبا ایسُّپ برکت دات و گوَشتی: ”هما هُدا که منی پت و پیرُک اِبراهێم و اِساکا آییئے راه زرتگ، هما هُدا که چه منی پێدائشا بگر تان مرۆچی منی نگهپان بوتگ،
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”بچار، من چه آسمانا په شما نگنَ گوارێنان. مهلوک هر رۆچ ڈنّا در بیئیت و وتی هما رۆچئے کِساسا نگن مُچّ بکنت و بزوریت. اے پئیما آیانَ چکّاسان که بارێن منی شَریَتئے راها رئونت یا نه.
ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.
بله اگن رُژناییا رئوگا اێن، هما پئیما که آ رُژناییا اِنت، گڑا وتمانوتا همدل و همسِتک اێن و آییئے چُکّ ایسّائے هۆن مارا چه سجّهێن گناه و مئیاران پاک و پَلگارَ کنت.