8 او یَهودا! تئیی برات ترا نازێننت، تئیی دست دژمنانی گُٹّا سکَّ بیت، تئیی پتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈانَ کپنت.
کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
لیاه پدا لاپپُرّ بوت و وهدے مردێنچُکّے آورتی، گوَشتی: ”نون من هُداوندا نازێنان.“ گڑا چُکّئے نامی یَهودا کرت. چه اِد و رند چُکّئے آرَگی بند بوت.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
یَهودائے مردێنچُکّ اێر و اۆنان و شێلا و پارِس و زارَه اَتنت. بله اێر و اۆنان کَنهانا مُرتگاَتنت. پارِسئے مردێنچُکّ هِسرون و هامول اَتنت.
یَهودیَها هُدا زانگ و پجّاه آرگَ بیت، اِسراییلا آییئے نام مزن اِنت.
هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“
بله چه کماشان یکّێا منا گوَشت: ”مگرێو، بچار یَهودائے کَبیلهئے شێر، داوودئے اۆبادگ سۆبێن بوتگ. آ، اے تومار و اِشیئے هپتێن مُهران پَچ کرتَ کنت.“