پێدایش 49:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ هچبر اِشانی مجلسا منِنداتان، گۆن اِشان همدیوان مباتان، که چه وتی هِژما مردمِش کُشتگ‌اَنت و په وتی دِلوَشّیا سانڈِش لَنگ کرتگ‌اَنت.

پێدایش 49:6 Кръстосани препратки

پێدایش 34:30

گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَه‌رو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“

زَبور 1:1

بَهتاور هما اِنت که بدکارانی شئور و سَلاهئے سرا نرئوت، گُنهکارانی رهسرا نه‌اۆشتیت و ریشکند کنۆکانی دیوانا ننِندیت،

زَبور 103:1

او منی اَرواه! هُداوندا بنازێن. او منی باتنئے هر چیزّ! آییئے پاکێن ناما بنازێن.

زَبور 139:19

تئو بدکار بکُشتێننت، او هُدا! چه من دور بێت، او هۆنواران!

زَبور 16:9

پمێشکا، دلُن وشّ و زبان شادان اِنت. جِسم و جانُن مان اُمێتئے کلاتا آرامَ گیپت.

زَبور 26:9

منی ساها گُنهکارانی هۆریگا مگر و زِندا گۆن هۆنیگان،

زَبور 28:3

منا بدکارانی همراهیا گِرّان مکن و مکَشّ، هما که رَدێن کارَ کننت و گۆن همساهگان چه سُهل و سَلاها هبرا اَنت، بله دلِش چه شِرّ و شۆرا پرّ اِنت.

زَبور 30:12

تانکه منی اَرواه ترا ستا بدنت و بێتئوار مبیت. او هُداوند، منی هُدا! تان اَبد تئیی شُگرا گران.

زَبور 42:11

او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟ چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟ اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن، چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان، وتی رَکّێنۆک و وتی هُدایا.

زَبور 42:5

او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟ چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟ اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن، چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان، وتی رَکّێنۆک و

زَبور 43:5

او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟ چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟ اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن، چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان، وتی رَکّێنۆک و وتی هُدا.

زَبور 5:10

او هُدا! اِشان مئیاربار هساب کن، بِلّ که وتی شئورانی تها ببُڈّنت. آیانی بازێن ناپرمانیانی سئوَبا، چه وت دورِش کن، چیا که تئیی هلاپا شۆرشِش کرتگ.

زَبور 57:8

او منی اَرواه! آگاه بئے. او چنگ و سُرۆدان! آگاه بێت. من بامگواها چه وابا پادَ کنان.

زَبور 64:2

منا چه بدکارانی پندلان چێر دئے، چه رَدکارانی آشۆپا.

لوکا 12:19

پدا گۆن وتَ گوَشان: ”تئو په بازێن سالان مزنێن مالے مُچّ کرتگ. نون آسودگ ببئے، وشّ بوَر و بنۆش و شادهی کن!“‘