18 او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.
دان رهسرا مارے بیت، کِشکئے کَشا سْیَهمارے، اَسپانی سْرُمبان ڈنگَ جنت که سوار پُشتکا بکپیت.
او هُداوند! په هما نجاتا وداریگ آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی هُکمانی رَندگیریا کنان.
او هُداوند! په هما نجاتا تلوَسَگا آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.
تئیی مِهر منا سَر بات، او هُداوند، و هما نجات هم که تئو کئول کرتگ.
اَنچۆ که گُلامێئے چمّ وتی واجهئے دستا سَکّ اَنت و مۆلدێئے چمّ وتی بانُکا مئے چمّ هُداوندێن هُدایا سَکّ اَنت که مئے سرا رهم بکنت.
من په هُداوندا ودارَ کنان، منی سجّهێن دل و جان ودارَ کنت و منی اُمێت گۆن هُدائے هبرا اِنت.
کَسے چه سَهیونا بیایات و اِسراییلا برَکّێنات. وهدے هُداوند وشبهتیا په وتی کئوما پِرَ ترّێنیت، آکوب گَل و بالَ بیت و اِسراییل شادهیَ کنت.
گۆن سَبرے په هُداوندا ودارُن کرت، دێمی گۆن من ترّێنت و منی پریاتی اِشکت.
منی اَرواه په اێمنی تهنا هُدائے رهچار اِنت، چیا که منی رَکّێنگ چه هماییئے نێمگا اِنت.
او منی اَرواه! په اێمنی تهنا هُدائے رهچار بئے، چیا که منی اُمێت گۆن هماییا اِنت.
او هُداوند! وتی مِهرا مارا پێش بدار و مارا هما رَکّێنگا ببَکش که چه تئیی نێمگا اِنت.
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.
آ، مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما ایسّا بکن، چێا که آ وتی کئوما چه آیانی گناهانَ رَکّێنیت.“
ایسُّپ نامێن مردے که اَریماتیائے شهرئے نندۆک اَت، سرۆکانی دیوانئے اِزَّتمندێن باسکے اَت و وت هم هُدائے بادشاهیئے رَهچار و وداریگ اَت. جُمَهئے بێگاها پیلاتوسئے کِرّا شت و گۆن بهادُرّی و دِلێری، ایسّائے جۆنئے برگئے اِجازتی لۆٹت.
پرێشتگا گوَشت: ”او مَریم! متُرس، چێا که هُدائے مِهر و رهمت تئیی همراه اِنت.
هما وهدا اورشَلیمئے شهرا، شَمون نامێن مردے هستاَت که پهرێزکار و هُدادۆستے اَت و بنی اِسراییلیانی رَکّێنۆکئے رَهچار اَت و هُدائے پاکێن روه، گۆن آییا گۆن اَت.
چێا که من گۆن وتی چمّان چه تئیی نێمگا اے نِجات و رَکّێنگ دیستگ
بله په ایسّائے مئیاریگ کنگا گۆن آیانی شئور و هبران همدل نهاَت. آ، یَهودیانی شهر اَریماتیائے مردمے اَت و هُدائے بادشاهیئے رَهچار و وداریگ اَت.
چێا که سجّهێن هستی، په بێسَبری همے وَدارا اِنت که هُدائے چُکّ کدێن زاهر کنگَ بنت.
اگن هما چیزّئے اُمێتوار ببێن که اَنگت مارا نێست، گڑا په سَبر آییئے وَدارا بێن.
بله ایمانئے سئوَبا، ما چه پاکێن روهئے برکتا هما پاکی و پلگاریئے ودارا اێن که مارا آییئے اُمێت هست.
آییئے چُکّئے ودارا ببێت، هما که چه آسمانا کئیت، هما که هدایا چه مُردگان زندگ کرت بزان ایسّا که مارا چه آیۆکێن گزَبا رَکّێنیت.