18 گۆن پتا گوَشتی: ”منی پت! چۆ مکن. منی ائولی چُکّ اِش اِنت. وتی راستێن دستا اِشیئے سرا اێر کن.“
بله لوتا گوَشت: ”اِنّه واجهان! رهم کنێت.
رِبِکّایا وتی مسترێن چُکّ ایسّوئے هما شَرّێن گُد که لۆگا آییئے کِرّا اێر اَتنت، زرت و وتی کَسترێن چُکّ آکوبئے گوَرا داتنت.
لابانا پَسّئو دات: ”مئے رسم اے نهاِنت که کَسترێن جنکّا چه مسترێنا پێسر سور بدئیێن.
برات، ایسُّپئے دێما اُمرئے هسابا نادێنگ بوتگاَتنت، مستر مسترێنا بگر تان کَستر کَسترێنا. ائولی چُکّ وتی پێدائِشی هَکّئے هسابا و کَسترێن، وتی کَستریئے هسابا. پمێشکا برات په هئیرانی یکدومیا چارگا اَتنت.
وهدے ایسُّپا دیست که منی پتئے راستێن دست اِپراێمئے سرا اِنت، وشّی نبوت. پتئے دستی گپت که چه اِپراێمئے سرا دوری بکنت و مَنَسیئے سرا اێری بکنت.
بله پتا نمَنِّت، گوَشتی: ”منَ زانان، منی چُکّ! زانان. چه مسترێنا هم کئومے اَڈَّ بیت و آ هم مزنێن مردمے بیت، بله کَسترێن برات چه آییا مسترێن مردمے بیت و کَسترێنئے چُکّ و نماسگ باز کئومَ بنت.“
او روبِن! تئو منی ائولی چُکّ ائے، منی واک و تْوان ائے، منی مردانَگیئے ائولی نشان ائے، مڑاه و زۆرئے شان ائے.
اِنّه، تهنا شما مردێن برئوێت و هُداوندا پرستش بکنێت. شمئے لۆٹ همے بوتگ.“ موسّا و هارونِش چه پِرئونئے کِرّا گلّێنتنت.
داناێن جنکّان پَسّئو دات: ’نه، بلکێن په ماشما سجّهێنان بَسّ مبنت، شما برئوێت چه دُکّانان ٹێل بزورێت.‘
بله پِتْرُسا پَسّئو تَرّێنت: ”نه، او هُداوند! من هچبر ناپاک و پلیتێن ورگ نئوارتگ.“
بله پَسّئو داتُن: ’نه، او هُداوند! ناپاک و پلیتێن ورگ هچبر منی دپا نشُتگ.‘