15 آکوبا ایسُّپ برکت دات و گوَشتی: ”هما هُدا که منی پت و پیرُک اِبراهێم و اِساکا آییئے راه زرتگ، هما هُدا که چه منی پێدائشا بگر تان مرۆچی منی نگهپان بوتگ،
گوَشتی: ’هُداوند، که من آییئے راه زُرتگ، وتی پرێشتگا گۆن تئو راهَ دنت و ترا تئیی سپرا سۆبێنَ کنت تانکه تئو په منی بچّا چه منی جندئے مردمان و منی پِتکئوما جَنے در گێتک بکنئے.
هما پرێشتگ که منا چه هر تاوانا رَکّێنتگی، اے چُکّان برکت بدئیات. اے منی نامئے سرا و منی پت و پیرُکئے نامئے سرا بزان اِبراهێم و اِساکئے ناما زانَگ باتنت و زمینئے سرا سکّ باز باتنت.“
برئو اِسراییلئے کماشان یکجاه کن و گۆن آیان بگوَش که هُداوند، بزان شمئے بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێم و اِساک و آکوبئے هُدا منی دێما زاهر بوتگ و گۆن من گوَشتگی که من چه نزّیکّا دیستگ که مِسرا گۆن شما چے بوتگ و
ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.