10 اِسراییلئے چمّ چه پیریا نزۆر اَتنت و شَرّ مئیمیَ نکرت. پمێشکا ایسُّپا وتی چُکّ آییئے نزّیکّا برتنت و آکوبا، اِپراێم و مَنَسی چُکّت و گلاێش کرتنت.
وهدے اِساک پیر بوت، چمّی نِزۆر بوتنت و مئیمیَ نکرت. یکّ رۆچے وتی مسترێن چُکّ، ایسّویی لۆٹت و گوَشتی: ”او منی چُکّ!“ آییا گوَشت: ”جی.“
آکوب آییئے نزّیکّا شت و چُکِّتی. اِساکا که آییئے گُدانی بۆ لگّت، آکوبی برکت دات و گوَشتی: ”بچار، منی چُکّئے بۆ چۆ هما گیابانئے وشبۆا اِنت که هُداوندا برکت داتگ.
دومی سباها، ماهلّه لابانا وتی جنکّ و نُماسگ چُکِّت و برکت داتنت. پدا در آتک و وتی لۆگا پِر تَرِّت.
ایسُّپا وتی سجّهێن برات اَمباز کرت و چُکِّتنت و گرێتی. نون آییئے برات گۆن آییا هبرا لگّتنت.
اِسراییلا گۆن ایسُّپا گوَشت: ”منا اے اُمێت نبوتگ که پدا ترا گِندان، بله هُدایا تئیی چُکّ هم منا پێش داشتنت.“
وهدے اِسراییلا ایسُّپئے چُکّ دیستنت، جُستی کرت: ”اے کئے اَنت؟“