نون اِدا گۆن من هُدائے سئوگندا بوَر که منا یا منی چُکّان یا منی اۆبادگان ردَ ندئیئے. هما پئیما که من گۆن تئو مهربان بوتگان، تئو گۆن من و گۆن منی مُلکا همے پئیما مهربان بئے، گۆن همے مُلکا که تئو دَرامدێئے هسابا نِشتگئے.“
من ترا هُداوندئے سئوگِندا دئیان، آسمان و زمینئے هُدائے سئوگِندا دئیان، که چه اے کَنهانیان، که من اِشانی نیاما زِند گوازێنگا آن، چه اِشانی جنکّان منی چُکّا جَنَ ندئیئے.
که منی پتا منا سئوگند داتگ و گوَشتگ: ’من مِرَگی آن. منا هما کبرا کَلّ کن که من په وت کَنهانئے مُلکا کۆتکگ.‘ نون منا رَزا دئے که رئوان و وتی پتا کبرَ کنان و کایان.“