22 اَلبت، دینی پێشوایانی ڈگاری بها نزرتنت. چه پِرئونئے نێمگا آیان کُمَکَّ رَسِت و اے کُمَک په آیانی وَرد و وراکا بَسّ اَت. پمێشکا وتی ڈگارِش بها نکرتنت.
گڑا شَلیمئے بادشاه مَلکیسِدیکا، که بُرزێن اَرشئے هُدائے دینی پێشوا اَت، نان و شراب آورت.
پِرئونا ایسُّپ سُپناتپَنێها نامێنت و گۆن اونئے شهرئے دینی پێشوا پوتیپێرائے جنکّ اَسِناتا سور دات. نون ایسُّپ سجّهێن مِسرا گَشت.
چه ڈُکّالئے سالان و پێسر ایسُّپا دو مردێنچُکّ بوت. اِشانی مات اَسِنات، اونئے شهرئے دینی پێشوا پوتیپێرائے جنکّ اَت.
مِسرئے اے کُنڈا بگر تان آ کُنڈا ایسُّپا مردم لَڈّێنت و شَهرانی تها جَهمنند کرتنت.
ایسُّپا گۆن مردمان گوَشت: ”نون که من مرۆچی شمئے جند و شمئے ڈگار په پِرئونا بها زرتگاَنت، تُهم اِش اَنت، زمینا بکِشێت.
گڑا ایسُّپا په مِسرئے مُلکا اے کانون جۆڑ کرت که تان رۆچِ مرۆچیگا هستاِنت که ڈگارانی بَر و سَمرئے پَنچِک پِرئونئیگ اِنت. ِپِرئون اێوکا دینی پێشوایانی زمینانی واهُند نبوت و بَسّ.
په وتی سات و سپرا تورگ و پێلِک مزورێت و نه دو جامگ، نه چئوَٹ و سواس و نه اَسا و دَزلَٹّ، چێا که کار کنۆک وتی مُزّئے هکدار اِنت.
هما مردما که اُستاد هُدائے هبرا سۆجَ دنت، باید اِنت آ هر شَرّێن چیزّا گۆن وتی اُستادا بَهر بکنت.
چێا که وهدے ما شمئے کِرّا اَتێن، ما شمارا اے هُکم دات، آ کَس که کار کنگَ نلۆٹیت، مئوارت هم.
هما کماش که شرّیا کِلیسائے رهشۆنیا کننت، آ دو سری اِزّت و هئیالداریَ کرزنت، هاس هما که واز کنگ و تالیم دئیگئے کارا سَکّ جُهدَ کننت.