20 اگن شمئے چیزّے پَشت کپت، پرێشان مبێت، چێا که سجّهێن مِسرئے شَرترێن زمین شمئیگَ بیت.‘“
اَبیمَلِکا گوَشت: ”منی مُلک تئیی دێما اِنت، هر جاه که ترا دۆستَ بیت همۆدا بِنند.“
وتی پتا بزورێت و لَڈّ و لۆگ منی کرّا بیاێت. من مِسرئے شَرترێن زمینا شمارا دئیان و شما زمینئے شَرتِرێن بَر و سَمرانَ ورێت.‘
په تئو هُکم اِش اِنت که وتی براتان بگوَش: ’چۆ کنێت که په وت چه مِسرا اَسپگاڑی بزورێت گۆن، په وتی جَن و چُکّان. وتی پتا بزورێت و بیاێت.
گڑا اِسراییلئے چُکّان اَنچُش کرت. هما پئیما که پِرئونا هُکم داتگاَت، ایسُّپا وتی براتانا اَسپگاڑی و تۆشگ دات.
مِسرئے سرڈگار تئیی دێما اِنت. وتی پت و براتان مُلکئے شَرترێن جاگها نادێن. بِلّی گۆشِنئے دَمگا نِندنت. اگن آیانی تها بودی و زرِنگێن مردمَ گِندئے، منی مال و دَلوَتان همایانی دستا بدئے.“
اگن کَسێا زَرّ یا سامانے همساهِگێئے کِرّا اَمانت کرت و اے اَمانت چه همساهگئے لۆگا دُزّگ بوت، گڑا دُزّ دو سری مَلام پُرّ بکنت، اگن گِرگ بوت.
هما که بان و بادگیرئے سرا اِنت، وتی اُرد و پُتێنکانی زورگا جَهلا اێر مکپیت و لۆگا مرئوت و
آ رۆچا، اگن کَسے وتی لۆگئے سرا ببیت و آییئے اُرد و پُتێنک لۆگا اێر بنت، په آیانی زورگا جَهلا اێر مکپیت. همے ڈئولا، اگن کَسے وتی ڈگارانی سرا کِشت و کِشارا اِنت، آ هم پدا لۆگا پِر مترّیت.