18 وتی پتا بزورێت و لَڈّ و لۆگ منی کرّا بیاێت. من مِسرئے شَرترێن زمینا شمارا دئیان و شما زمینئے شَرتِرێن بَر و سَمرانَ ورێت.‘
هُدا ترا چه آسمانئے نۆد و زمینئے سێری و هَزگاریا بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.
پِرئونا گۆن ایسُّپا گوَشت: ”وتی براتان بگوَش: ’چۆ کنێت که باران وتی اۆلاکان بلَڈّێت و کَنهانئے مُلکا برئوێت و
شما بگوَشێت که ’تئیی کَستر چه کَسانیا شپانک و مالدار بوتگاَنت، وتی پت و پیرُکانی پئیما.‘ گڑا شمارا اے اجازتَ رسیت که گۆشِنئے دَمگا جَهمنند ببێت که مِسریانی نِزّا سجّهێن شِپانک بَژّناکێن مردم اَنت.“
مِسرئے سرڈگار تئیی دێما اِنت. وتی پت و براتان مُلکئے شَرترێن جاگها نادێن. بِلّی گۆشِنئے دَمگا نِندنت. اگن آیانی تها بودی و زرِنگێن مردمَ گِندئے، منی مال و دَلوَتان همایانی دستا بدئے.“
تئیی مَرز و سیمسران اێمنَ کنت و ترا چه گهترێن گندما سێرلاپَ کنت.
بله ترا گهترێن گندمئے وراکُن داتگاَت و ترا چه تلارا در کرتگێن بێنَگا سێرُن کرتگاَت.“