8 ما وَه هما نُگره که وتی گۆنیانی دپا دیستنت، آاِن هم چه کَنهانئے مُلکا پدا آورتنت. ما چۆن چه تئیی واجهئے لۆگا نُگره و تلاهَ دُزّێن؟
گۆن یکدگرا گوَشتِش: ”اَسلا مارا براتئے هَکّان گِپتگ. ما دیست که آ چینچُک پرێشان اَت، په وتی جانئے رَکّێنگا مئے کرّا دَزبندی و پریاتی کرت، بله ما آییئے هبر گۆش نداشتنت، پمێشکا اے مُسیبت مئے سرا کپتگ.“
راها شپا گِپتنت و یکّ جاگهێا منزلِش کرت. وهدے چه آیان یکّێا وتی گۆنیئے دپ پچ کرت که په وتی هرا کاه و کدیمے بکشّیت، دیستی که منی نُگره گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت.
وهدے آ وتی گۆنیان هالیگ کنگا اَتنت، هر یکّێئے گۆنیا آییئے نُگرهانی تورگ مان اَت. وهدے آیان و آیانی پتا نُگرهئے تورگ دیستنت، تُرستِش.
دو سَری نُگره بَرێت گۆن که شمارا هما نُگره پدا دئیگی اَنت که شمئے گۆنیانی دپ دپا اێر کنگ بوتگاَتنت. بلکێن په رَدی چۆ بوتگ.
وهدے مردم ایسُّپئے لۆگا آرگ بوتنت، تُرس و لَرز اَتنت. گوَشتِش: ”مارا هما نُگرهانی سئوَبا اِدا آورتَگِش که پێسری رندا مئے گۆنیان مان کنگ بوتگاَتنت. نون اے مَرد مئے سرا اُرُش کنگ و مارا زێردست کنگَ لۆٹیت که مئے جندا گُلام بکنت و هران هم ببارت.“
بله آیان گوَشت: ”واجه! چێا چُشێن هبرَ کنئے؟ تئیی کَستر هچبر چُشێن کارے کرتَ نکننت.
دُزّی مکن.
جُستی کرت: ”کجام هُکمانی سرا؟“ ایسّایا گوَشت: ”هۆن مکن، زنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے،
پرچا که ”زنا مکن“، ”هۆن مکن“، ”دُزّی مکن“، ”تَماه مکن“ و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“