4 اَنگت چه شهرا دور نَشتگاَتنت که ایسُّپا گۆن پێشکارا گوَشت: ”زوتّ کن و رندااِش کپ. وهدے رسێنتنت، بگوَشِش: ’شما نێکیئے بدَلا چێا بدی کرت؟
براتان که دیست، وتی گُدِش دِرتنت. پدا وتی بارِش هران لَڈِّتنت و شهرا پِر تَرِّتنت.
سُهب که بوت، آاِش رُکست کرتنت. مَردان هر زُرتنت و راه گِپتنت.
منی نێکیانی بدلا گۆن من بدیَ کننت و مِهرئے بدلا نَپرت.
نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت و منی اَرواه گمیگ و پُرسیگ اِنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“