34 من چۆن وتی پتئے کرّا بے اِشیا شتَ کنان؟ من آ رۆچا مگنداتان که پتئے سرا چُشێن مُسیبتے بیئیت.“
گڑا، او منی واجه! بِلّ که اے بچکّئے بدلا تئیی کَستر اِدا بمانیت و تئیی گُلامیا بکنت و اے بچکّ گۆن وتی براتان پِر بترّیت.
ایسُّپا اۆشتاتگێن مردمانی دێما دل داشت نکرت و کوکّاری کرت: ”سجّهێن مردمان چه منی دێما برێت.“ وهدے ایسُّپا برات هال داتنت که من ایسُّپ آن، آییئے کرّا دگه کَسّ نێستاَت.
مرکئے سادان پتاتگاَتان، کبرئے تُرس منی سرا کَپتگاَت گم و اندۆهانی بندیگ اتان.
سکّی و سۆری منی سرا آتکگاَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.
هُداوندا اِسراییلیانی هاترا گۆن پِرئون و مِسریان هرچے که کرتگاَت، موسّایا آ سجّهێن هبر گۆن وتی ناکۆا کرتنت. راهئے سجّهێن سکّی و سۆریانی بارئوا هم هبری کرت و گوَشتی که هُداوندا چۆن مارا رَکّێنتگ.