26 بله ما گوَشت: ’ما پدا شتَ نکنێن. هما شَرتا رئوێن که مئے کَسترێن برات گۆن ما گۆن ببیت. ما تان هما وهدا آ مردئے دێما کپتَ نکنێن که مئے کَسترێن برات گۆن مبیت.‘
شمارا اے پئیما چَکّاسێن: تانکه شمئے کَسترێن برات اِدا نئیئیت، منا پِرئونئے سرئے سئوگِند اِنت که شما چه اے جاگها شتَ نکنێت.
پێشکار پٹّگا لگّت. چه مسترێنا بُنگێجی کرت و کَسترێنا هلاس. پیاله چه بِنیامینئے گۆنیا در کپت.
گڑا مئے پتا گوَشت: ’پدا برئوێت و په ما کمّے وَرد و وراک بگرێت و بیارێت.‘
منی پتا، بزان تئیی هِزمتکارا گۆن ما گوَشت: ’شما زانێت که منی لۆگبانُکا په من دو مردێنچُکّ آورت.
بوتَ کنت آ چه وتی لۆگا جواب بدنت و بگوَشیت: ’او دۆست! منا دلسیاه مکن، لۆگئے دپ بند اِنت و من گۆن چُکّان وپتگان. انّون پاد آتکَ نکنان ترا چیزّے بدئیان.‘