31 رندا چمّی شُشتنت و در آتک. دلی داشت و گوَشتی: ”وَرگان بیارێت.“
ایسُّپا اۆشتاتگێن مردمانی دێما دل داشت نکرت و کوکّاری کرت: ”سجّهێن مردمان چه منی دێما برێت.“ وهدے ایسُّپا برات هال داتنت که من ایسُّپ آن، آییئے کرّا دگه کَسّ نێستاَت.
پمێشکا: ”آ کَس که زِندمانئے واهگدار اِنت و وشّێن رۆچ گِندگَ لۆٹیت، آییئے زبان چه بدیا دور ببیت و لُنٹ چه مَکر و پرێبا؛