27 ایسُّپا آیانی هال جُست کرت و گوَشتی: ”شمئے پیرێن پت که شما آییئے بارئوا گۆن من هبر کرتگاَت، چۆن اِنت؟ اَنگت هست و سَلامت اِنت؟“
اِسراییلا گوَشت: ”برئو و بچار تئیی برات و رمگ دْراه و سلامت اَنت؟ آیانی هالا گِر و بیا.“ گڑا ایسُّپی چه هِبرونئے دَرَگا راه دات. لۆگِش همۆدا اَت. وهدے ایسُّپ شِکێما سر بوت،
ایسُّپا گوَشت: ”اے چه منی وَس و واکا در اِنت، بله هُدا تئوِ پِرئونا هئیرێن پسّئوے داتَ کنت.“
ما سجّهێن یکّێن پِتئے چُکّ اێن، راست و تچکێن مردم اێن، تئیی پادانی چێرئے هاک اێن، جاسوس و چاریگ نهاێن.“
بله آیان گوَشت: ”تئیی کَستر یکّێن پتئے چُکّ اَنت و مئے پت کَنهانا جهمنند اِنت. ما دوازده برات بوتگێن. کَسترێن برات انّون پتئے کِرّا اِنت. آ دگه برات نون نێستاِنت.“
پَسّئوِش دات: ”آ مردا مئیگ و مئے هاندانئے بارئوا هر چیزّئے جُست کرت: ’شمئے پت اَنگت زندگ اِنت؟ شمارا دگه برات هم هست؟‘ ما آییئے جُستانی پَسّئو داتنت. ما چۆن بزانتێن که آ گوَشیت: ’وتی براتا اِدا بیارێت‘؟“
ایسُّپا گۆن براتان گوَشت: ”من ایسُّپ آن. منی پت اَنگت هست و سلامت اِنت؟“ برات ایسُّپئے دێما تُرسگا اَتنت و هچّ پَسّئوِش دات نکرت.
موسّا په وتی ناکۆئے پێشوازیا در آتک، په اَدب سَری جَهل کرت و ناکۆیی چُکِّت. یکدومیئے هالپُرسیاِش کرت و گِدانا پُتِرتنت.