24 پێشکارا آ ایسُّپئے لۆگا برتنت، آپی داتنت که وتی پادان بشۆدنت و په آیانی هران کاه و کدیمئے تئیاریای هم کرت.
بِلّ بچکّ په شمئے پادانی شۆدگا کَمّے آپَ کارنت، شما درچکئے چێرا آرام کنێت.
گوَشتی: ”او منی واجهان! وتی کَسترئے لۆگا بیاێت و وتی پادان بشۆدێت. شپا همِدا بجلّێت و بامگواها سر بگرێت.“ آیان گوَشت: ”اِنّه، ما وتی شپا شهرئے چارراها گوازێنێن.“
گڑا مرد لۆگا شت. اُشترانی بارِش اێر گێتکنت و اُشترِش کاه و کدیم کرتنت. په مردئے جند و همراهان آپِش آورت که وتی پادان بشۆدنت.
گڑا ایسّایا جنێنئے نێمگا چَکّ تَرّێنت و گۆن شَمونا گوَشتی: ”اے جنێنا گندئے؟ من تئیی لۆگا آتکان، تئو منا پادانی شۆدگا ترَمپے آپ ندات، بله اے جنێنا منی پاد گۆن وتی اَرسان تَرّ کرت و گۆن مَلگۆران هُشک کرتنت.
آ وتی شرّێن کارانی سئوَبا وَشنامێن مردمے ببیت. اَنچێن مردمے ببیت که وتی چُکّی شَرّ رۆدێنتگاَنت، مهمانداریای کرتگ، پلگارتگێنانی هِزمتی کرتگ، پرێشانێن مردمانی کُمکّی کرتگ و په هر پئیمێن شَرّێن کارا مُدام تئیار بوتگ.