21 پِر تَرّگا ما شپا یکّ جاگهێا داشت. ما وتی بار که بۆتکنت، دیستِن که چه ما هرکَسئے نُگره سَرجمیا آییئے جندئے گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت. نون ما اے نُگره پدا آورتگاَنت گۆن.
بله اے کارا گۆن نرمی و په سنگینی بکنێت. وتی جَبین و وجدانا پاک و ساپ بدارێت، تانکه شمارا بد و رَد گوَشگئے وهدا، آ مردم گۆن شمئے نێکێن مَسیهی کِردارئے گِندگا چه وتی زاه و زَکَتان پَشَل و شرمندگ ببنت.