16 وهدے ایسُّپا دیست که بِنیامین گۆن اِنت، وتی لۆگئے پێشکاری گوَشت: ”اے مردمان منی لۆگا بیار. پَس و کۆش کن و ورگے تئیار کن که اے مردم سُبارگا منی کِرّا اَنت.“
بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“
چُکّ رُدان بوت و چه شیرا سِستِش. اے رۆچا که اِساکِش چه شیرا سِست، اِبراهێما مزنێن داوَتے کرت.
گڑا اِساکا په آیان مِهمانیے کرت و آیان وارت و نۆشِت.
همۆدا، کۆهستگێن دَمگا کُربانیگے کرتی و سیاد و وارِسی ورگێا داوَت داتنت. ورگا رند شپا همۆدا داشتِش.
پێشکارا هما پئیم کرت که ایسُّپا گوَشت. مردمی ایسُّپئے لۆگا آورتنت.
گڑا آ ایسُّپئے پێشکارئے کرّا شتنت و لۆگئے دروازگئے دپا گۆن آییا هبرِش کرت.
نون ایسُّپا وتی لۆگئے پێشکار چۆ هُکم دات: ”اِشانی گۆنیان چه وراکا پُرّ کنێت. همینچک که بُرتَ کننت، بدئیێتِش و هر یکّێئے نُگرهان آییئے گۆنیئے دپ دپا اێر کنێت.
اَنگت چه شهرا دور نَشتگاَتنت که ایسُّپا گۆن پێشکارا گوَشت: ”زوتّ کن و رندااِش کپ. وهدے رسێنتنت، بگوَشِش: ’شما نێکیئے بدَلا چێا بدی کرت؟