چه سجّهێن سکّی و سۆریان رَکّێنتی. هُدایا آ، همینچُک لاهکی و زانت و زانگ دات که مِسرئے بادشاه، پِرئونئے مِهر و اِهتباری په وت کَٹّت و پِرئونا آ وتی سَرجمێن مُلک و مِلکتئے کارمَستر کرت.
بله منی سرا پمێشکا رهم کنگ بوت که ایسّا مَسیها لۆٹت گۆن من وتی بێکساسێن سَبر و اۆپارا زاهر بکنت، من که چه سجّهێنان گَنتر آن، و اے پئیما من په هما مردمان مسالے ببان که آییئے سرا ایمانَ کارنت و ابدمانێن زندێئے واهندَ بنت.
په تیتوسا که منی و آییئے ایمان یکّ اِنت و ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. ترا چه هداێن پت و مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے نێمگا رهمت و اێمنی سر بات.