1 مُلک سکّ ڈُکّال اَت و
بله کَنهانا ڈُکّال اَت و اِبرام، دێم په مِسرا جَهلاد راه گِپت تانکه په وهدێا همۆدا، دَرامدێئے پئیما بداریت، چێا که سکّێن ڈُکّالے اَت.
گڑا هُداوندا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”سارَها چێا کندت و گوَشت: ’اے پیرانسَریا، په راستی منا چُکّے بیت؟‘
چۆ بوت که آ سرڈگارا ڈُکّالے کَپت، اَبێد چه آ پێسری ڈُکّالا که اِبراهێمئے وهدا بوتگ‌اَت. اِساک، گِرارا شت، پیلِستیانی بادشاه اَبیمَلِکئے کِرّا.
اے پئیما اِسراییلئے چُکّ هما مردمانی رُمبا گۆن اَتنت که دانئے گِرَگا آتکگ‌اَتنت، چێا که کَنهانئے مُلکا ڈُکّال اَت.
وهدے آیان چه مِسرا آورتگێن دان وارت و هلاس کرتنت، پتا گوَشت: ”پدا برئوێت و په ما کَمّے وَرد و وراک بگرێت.“
آیان گۆن پِرئونا چُش هم گوَشت: ”ما آتکگێن که چیزّے وهدا همِدا بنندێن، چێا که کَنهانا سکّێن مزنێن ڈُکّالے کپتگ و په تئیی کَسترانی رمگان کهچر و چراگاه نێست. مئے دَزبندی اِنت، وتی کَستران رزا بدئے که گۆشِنا جَهمنند ببنت.“
