27 راها شپا گِپتنت و یکّ جاگهێا منزلِش کرت. وهدے چه آیان یکّێا وتی گۆنیئے دپ پچ کرت که په وتی هرا کاه و کدیمے بکشّیت، دیستی که منی نُگره گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت.
پدا گوَشتی: ”مارا کاه و کدیم هم باز هست و چُشێن جاگه هم هست که شما شپا بدارێت.“
نون آیان وتی دان هران لَڈّتنت و چه اۆدا راه گپتنت.
وهدے آ وتی گۆنیان هالیگ کنگا اَتنت، هر یکّێئے گۆنیا آییئے نُگرهانی تورگ مان اَت. وهدے آیان و آیانی پتا نُگرهئے تورگ دیستنت، تُرستِش.
وهدے مردم ایسُّپئے لۆگا آرگ بوتنت، تُرس و لَرز اَتنت. گوَشتِش: ”مارا هما نُگرهانی سئوَبا اِدا آورتَگِش که پێسری رندا مئے گۆنیان مان کنگ بوتگاَتنت. نون اے مَرد مئے سرا اُرُش کنگ و مارا زێردست کنگَ لۆٹیت که مئے جندا گُلام بکنت و هران هم ببارت.“
هر یکّێا اِشتاپ اِشتاپا وتی گۆنی زمینا اێر کرت و بۆتک و
چۆ بوت که راها مِنزلێا هُداوند گۆن موسّایا دُچار کپت و لۆٹتی که موسّایا بکُشیت.
آییئے کِرّا آتک و ٹَپّی گۆن شراب و ٹێل درمان کرت و بستنت، وتی اۆلاکا سوار کرت، یکّ کاروانسراێا آورت و آییئے هئیالداریای کرت.
مردێنچُکّێئے سرا چِلّگ بوت که آییئے ائولی چُکّ اَت. مَریما وتی نُنُّک گُدێا پێتک و کاهدانێئے تها واپێنت، چێا که په آیان مهمانجاها جاگه نێستاَت.