2 من اِشکتگ که مِسرا دانَ رسیت. برئوێت و دان بگرێت که زندگ بمانێن، شُدا ممِرێن.“
گڑا ایسُّپئے دَه برات مِسرا دانئے گِرَگا شت.
وهدے آیان چه مِسرا آورتگێن دان وارت و هلاس کرتنت، پتا گوَشت: ”پدا برئوێت و په ما کَمّے وَرد و وراک بگرێت.“
اگن تئو مئے براتا گۆن ما راه بدئیئے، ما رئوێن و په تئو وَرد و وراکَ گِرێن،
گڑا یَهودایا گۆن وتی پت اِسراییلا گوَشت: ”بچکّا گۆن من همراه کن. ما همے دمانا پادَ کاێن و رهادگَ بێن که ما و تئو و مئے چُکّ زندگ بمانێن و ممرێن.
نون زوتّ کنێت و منی پتئے کرّا برئوێت. گۆن آییا بگوَشێت: ’تئیی چُکّ ایسُّپَ گوَشیت: ”هُدایا منا سجّهێن مِسرئے واجه کرتگ. مَهتل مبئے و منی کرّا بیا.
منَ نمِران، زندگَ مانان و هُداوندئے کرتگێن کارانی جارا جنان.
هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،
تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: ’مردم تهنا په نان زندگَ نبیت، چه هُدائے زبانئے سجّهێن هبرانی مَنّگا زندگَ بیت.‘“
وهدے آکوبا زانت که مِسرا دان و گندمَ رسیت، مئے پت و پیرُکی ائولی برا په ورد و وراکئے گِرگ و آرگا همۆدا راه داتنت.