17 ایسُّپا تان سئے رۆچا سجّهێن برات بندیجاها بند کناێنتنت.
نگهپانانی مسترا ایسُّپ هُکم دات که اِشانی هئیالا بدار. ایسُّپا اَنچُش کرت. اے مردم تان مُدّتێا بندیجاها مَنتنت.
پِرئونئے همے دوێن کاردار که ایسُّپئے واجهئے بندیجاها گۆن آییا یکجاه بند اَتنت، ایسُّپا چه آیان جُست کرت: ”مرۆچی شما پرێشان اێت، چِه گپّے؟“
یکّ رندے تئوِ پِرئون وتی هِزمتکارانی سرا زهر گپتئے و منا و مسترێن نانی زُرت و نِگهپانانی مسترئے بندیجاها بند کناێنت.
په وتی هزمتکارا مهربان بوتگئے، هما پئیما که تئو کئول کرتگاَت، او هُداوند!
پِتْرُس و یوهَنّااِش گپتنت، بێوهد و بێگاه اَت، پمێشکا تان اے دگه رۆچا بندیگِش کرتنت.
کاسِدِش گپت و بَندیجاها جێل کرتنت.