پێدایش 42:13 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹³ بله آیان گوَشت: ”تئیی کَستر یکّێن پتئے چُکّ اَنت و مئے پت کَنهانا جهمنند اِنت. ما دوازده برات بوتگێن. کَسترێن برات انّون پتئے کِرّا اِنت. آ دگه برات نون نێست‌اِنت.“

پێدایش 42:13 Кръстосани препратки

پێدایش 37:30

وتی براتانی کرّا شت و گوَشتی: ”بچکّ اۆدا نه‌اِنت. نزانان چے بکنان.“

پێدایش 42:11

ما سجّهێن یکّێن پِتئے چُکّ اێن، راست و تچکێن مردم اێن، تئیی پادانی چێرئے هاک اێن، جاسوس و چاریگ نه‌اێن.“

پێدایش 42:12

ایسُّپا گوَشت: ”اِنّه! شما اِدا آتکگێت که بزانێت مئے مُلکئے کجام جاگها پاسپانی و هِپازَت نِزۆرتر اِنت.“

پێدایش 42:14

ایسُّپا گوَشت: ”انچۆ که من شمارا گوَشت، شما جاسوس و چاریگ اێت.

پێدایش 42:32

ما یکّێن پتئے چُکّ اێن. دوازده برات بوتگێن. یکّ براتے نون نێست‌اِنت و کَسترێن برات انّون کَنهانا پتئے کرّا اِنت.‘

پێدایش 42:36

آیانی پت آکوبا گوَشت: ”شما منا بےائولاد کنگا اێت. ایسُّپ هم نێست‌اِنت و شَمون هم. نون شما بِنیامینا پچ گِرگَ لۆٹێت. اے سجّهێن کَهر منی سرا کپگا اَنت.“

پێدایش 42:38

بله آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ گۆن شما نئیئیت گۆن. آییئے برات مُرتگ و بَسّ جندی پَشت کپتگ. اگن شمئے اے سپرا تاوانے برسیتی، من چه گَمانَ مِران و منی پیرێن سرئے هۆن شمئے گردنا بیت.“

پێدایش 43:29

ایسُّپا سر چست کرت، چمّی وتی هَکّیگێن برات بِنیامینا کپتنت. جُستی کرت: ”اے شمئے هما کَسترێن برات اِنت که شما نام گِپتگ‌اَت؟“ ایسُّپا گۆن بِنیامینا گوَشت: ”هُدا په تئو مهربان بات، منی چُکّ!“

پێدایش 43:7

پَسّئوِش دات: ”آ مردا مئیگ و مئے هاندانئے بارئوا هر چیزّئے جُست کرت: ’شمئے پت اَنگت زندگ اِنت؟ شمارا دگه برات هم هست؟‘ ما آییئے جُستانی پَسّئو داتنت. ما چۆن بزانتێن که آ گوَشیت: ’وتی براتا اِدا بیارێت‘؟“

پێدایش 44:20

ما پَسّئو دات: ’مارا پیرێن پتے هست و کَسترێن براتے که پتئے پیریئے رۆچان پێدا بوتگ. آ براتئے هَکّیگێن برات مُرتگ و چه وتی ماتا یکّێن چُکّ اِنت که منتگ و پت آییا سکّ دۆستَ داریت.‘

پێدایش 44:28

چه آیان یکّێا منا یله دات و من گوَشت: ”اَلّما رسترێا وارتگ.“ چه آ وهدا تان انّون وتی چُکُّن ندیستگ.

پێدایش 45:26

گۆن وتی پتا گوَشتِش: ”ایسُّپ اَنگت زندگ اِنت. اِشیا بِلّ، سجّهێن مِسرئے هاکم اِنت.“ آکوب هُشک و هئیران بوت. آیانی سرا باوَری نبوت.

مَتّا 2:16

وهدے هیرودیس سهیگ بوت که نجومیان آ رَد داتگ، باز زهر گپت. پرمانی دات: ”بئیت‌لَهِم و کِرّ و گوَرئے دو سالیگ یا کَسترێن سجّهێن مردێن‌چُکّ کُشگ ببنت.“ اَنچُش که آییا پێسرا نجومی جُست و پُرس کرتگ‌اَتنت، هما هسابا اے وهدی گیشّێنت.

مَتّا 2:18

چه رامَهئے شهرا کوکّارے گۆشان کپت، مۆتک و زاریے مزنێن، راهیلا په وتی چُکّان گِرێت، کسێئے تسلّا‌یی نزُرت، چێا که آ نمنتگ‌اَتنت.