11 ما سجّهێن یکّێن پِتئے چُکّ اێن، راست و تچکێن مردم اێن، تئیی پادانی چێرئے هاک اێن، جاسوس و چاریگ نهاێن.“
ایسُّپا گوَشت: ”اِنّه! شما اِدا آتکگێت که بزانێت مئے مُلکئے کجام جاگها پاسپانی و هِپازَت نِزۆرتر اِنت.“
چه وتی براتان یکّے راه دئیێت، بِلّی شمئے براتا کاریت. شما آ دگه برات همِدا بندیجاها مانێت. شمئے هبر چارگ و چکّاسگَ بنت که بارێن راستَ گوَشێت یا نه. اگن شما راست نگوَشت، منا پِرئونئے سرئے سئوگند اِنت که شما جاسوس و چاریگ اێت.“
اگن شما راست و تچکێن مردم اێت، چه شما براتان یکّے بندیجاها بنندیت و آ دگه برئونت و په وتی لۆگئے گُژنَگێن مردمان دان ببرنت،
بله ما گۆن آییا گوَشت: ’ما راست و تچکێن مردم اێن، چاریگ و جاسوس نهاێن.
پَسّئوِش دات: ”آ مردا مئیگ و مئے هاندانئے بارئوا هر چیزّئے جُست کرت: ’شمئے پت اَنگت زندگ اِنت؟ شمارا دگه برات هم هست؟‘ ما آییئے جُستانی پَسّئو داتنت. ما چۆن بزانتێن که آ گوَشیت: ’وتی براتا اِدا بیارێت‘؟“
هرکَس که چه وت هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی دێم دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییئے هچّ چیزّ ناراست نهاِنت.