10 آیان گوَشت: ”اِنّه، منی واجه! تئیی کَستر وَرد و وراکئے گرگا آتکگاَنت.
کئوم تئیی هِزمتا بکناتنت و راج تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. وتی براتانی واجه باتئے و تئیی ماتئے چُکّ تئیی دێما کۆنڈان کپاتنت. هرکَس ترا نالتَ کنت، وت نالتی بات و هرکَس که ترا برکتَ دنت، آییا برکت برسات.“
اِساکا گوَشت: ”من آییارا تئیی واجه کرتگ و آییئے سجّهێن سیاد آییئے هِزمتکار کرتگاَنت. من آییارا گۆن دان و تازگێن شرابا رِزک و رۆزیگ بَکشاتگ. نون په تئو چے کرتَ کنان، منی چُکّ؟“
ایسُّپئے براتان گوَشت: ”تئو مئے سرا بادشاهی کنگَ لۆٹئے؟ هَکّ و دل مئے سرا هاکمیَ کنئے؟“ ایسُّپئے براتان، آییئے واب و هبرانی سئوَبا چه آییا گێشتر نپرت کرت.
ما سجّهێن یکّێن پِتئے چُکّ اێن، راست و تچکێن مردم اێن، تئیی پادانی چێرئے هاک اێن، جاسوس و چاریگ نهاێن.“
واجه! چه ما هرکَسئے کِرّا دُزّیئے مال در آتک، آییئے سِزا مَرک اِنت و ما اے دگرانی سِزا همِش اِنت که تئیی گُلامَ بێن.“