56 سَرجمێن مُلک که ڈُکّالا گپت، ایسُّپا امبارانی دپ پچ کرت و مِسریانی کِرّا دانی بها کرت که سجّهێن مِسرا مزنێن ڈُکّالے کپتگاَت.
بله کَنهانا ڈُکّال اَت و اِبرام، دێم په مِسرا جَهلاد راه گِپت تانکه په وهدێا همۆدا، دَرامدێئے پئیما بداریت، چێا که سکّێن ڈُکّالے اَت.
بله چه اِشیا رند، هپت سالا ڈُکّالَ بیت و اے ڈُکّال مِسرا اَنچۆ تباه و وئیرانَ کنت که مردم مُلکئے سجّهێن سرسبزی و پراوانیا شمۆشنت.
اے کارمستر سرسبزیئے آیۆکێن سالان وَرد و وراک مُچّ بکننت و پِرئونئے چێردستیا، شهران په ورگا دان اَمبار بکننت.
گڑا سجّهێن مِسر که شُدیگ بوت، مردمان پِرئونئے کِرّا په وراکا پریات کرت. پِرئونا گۆن سجّهێن مِسریان گوَشت: ”ایسُّپئے کِرّا برئوێت و آ هرچے که گوَشیت، هما ڈئول بکنێت.“
سَرجمێن دنیا په دانئے گِرَگا مِسرا ایسُّپئے کِرّا آتک، چێا که سجّهێن دنیایا گرانێن ڈُکّالے کپتگاَت.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
مُلک سکّ ڈُکّال اَت و
چێا که آ رۆچ په دنیائے سجّهێن مردمانَ کئیت.
آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگاَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگاَنت،